راه رفتن کودک به تنهایی نتیجه آمادگی و فعالیت صحیح عضلات زیادی است. بلند شدن و برداشتن اولین قدم یکی از هیجان انگیزترین لحظات زندگی کودک و والدین است. بیشتر نوزادان بین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند. این فرایند در هر نوزادی متفاوت است. ممکن است نوزاد شما نیاز به کار کردن داشته باشد تا یاد بگیرد که چگونه راه برود. نکته مهم تشویق و تمرین است تا کودک بتواند به راحتی راه برود. در این مقاله به آموزش راه رفتن به کودکان و درمان ترس از راه رفتن در آنها می‌پردازیم:
علت دیر راه رفتن کودکان
به طور متوسط خردسالان با یک رشد طبیعی و مناسب بین ۱۰ تا۱۸ ماهگی شروع به راه رفتن می‌کنند. کودکانی که مبتلا به شلی مفاصل و عضلات بیش از حد، تون عضلانی بالا ؛ سندروم داون، اختلال طیف اوتیسم هستند یا اینکه نارس متولد شده‌اند ممکن است دیرتر شروع به راه رفتن کنند. همچنین برخی کودکان ممکن است به صورت طبیعی یا دلایل دیگر راه رفتن را دیرتر آغاز کنند. در چنین مواردی معمولا کمک به زود راه رفتن کودک توسط والدین در نظر گرفته می‌شود.
راههای زود راه رفتن کودک
اینکه کودک یاد بگیرد چگونه راه برود به تجربیات زیادی نیاز دارد؛ کودک باید یاد بگیرد سر پا بایستد، بدون حمایت بایستد و با استفاده از تکیه به یک مبل یا دیوار راه رفتن را شروع کند تا در نهایت بتواند مستقل حرکت کند. همچنین علت دیر راه افتادن کودک باید مشخص باشد تا در صورتی که علائمی از یک اختلال شناسایی شد، یک راه حل مناسب و فوری در نظر گرفته شود.
فعالیت‌های مثل آنچه که به افزایش ثبات مفاصل لگن، افزایش قدرت عضلات پا، تمرین تعادل کمک می‌کنند؛ به کودک کمک می‌کنند تا از قدرت بینایی خود و تجربیاتی که به دست می‌آورد برای راه رفتن استفاده کند.
درمان ترس کودکان از راه رفتن
ترس از راه رفتن کودک آن هم وقتی که والدین می‌فهمند همسن‌های فرزندشان خیلی وقت پیش توانسته‌اند راه بروند، تبدیل به موضوعی مهم و نگران کننده می‌شود. برای از بین بردن ترس از راه رفتن کودک تان ابتدا باید علت بروز آن را بفهمید. اگر هیچ نوع مشکل جسمانی وجود نداشته باشد، پس باید کودک را از نظر روانی بررسی شود. اما چگونه کودکی که قادر به فهم مسائل نیست، در همین سنین طفولیت آسیب روانی می‌بیند؟
- شاید کودکان توانایی درک و شناخت مسائل را مانند بزرگسالان نداشته باشند.
- اما آنها نیز دارای بعد روانی بوده و استرس‌ها و محیط زندگی می‌تواند بر آنها نیز تاثیر بگذارد.
- نگرانی‌های بیش از حد یا بر عکس بی توجهی والدین به مسائل فرزندان سلامت رشدی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بزرگترین ترس از راه رفتن کودک چیست؟
کودک راه رفتن را در حدود یک سالگی با طی مراحل مختلف یاد می‌گیرد. راه رفتن کودک از دو جنبه اهمیت دارد:
جنبه اول
- کودک با راه رفتن می‌تواند با تسلط، سرعت و کنترل بیشتر به کاوش محیط بپردازد.
- پس استقلال کودک برای کشف محیط اطرافش که لازمه رشد اوست، به مهارت راه رفتن کودک بستگی دارد.
جنبه دوم
- راه رفتن کودک اولین قدم برای جدا شدن از والدین محسوب می‌شود و نیاز به بغل شدن توسط والدین را کاهش می‌دهد.
- همچنین این موضوع برای کودک می‌تواند اضطراب جدایی ایجاد کند.
آباژور رومیزی و لوستر اتاق خواب کودک طرح دختر موفرفری مدل LBR-SET-016 به همراه ساعت دیواری
اصلی‌ترین دلایل روانی ترس از راه رفتن کودک
راه رفتن، مثل هر مهارت دیگری در کودک، نیاز به آمادگی در دو بعد روانی و جسمانی دارد. مشکل در هر کدام از این ابعاد، می‌تواند باعث ترس کودک از راه رفتن شود. قبل از هر اقدامی، اگر راه رفتن کودک تاخیر دارد و از آن اجتناب می‌کند، از نظر جسمانی و فیزیکی باید بررسی شود. اکثر ترس‌های کودک طبیعی است اما اگر باعث نقص در عملکرد عادی کودک شود، باید به عنوان یک اختلال به آن نگاه کرد. حال به چند مورد از دلایل روانی ترس از راه رفتن کودک می‌پردازیم:
۱) اضطراب جدایی
نوزادان به خاطر ترس از احتمال دور شدن از والدین، گم شدن و تجربه‌های ترسناک مستقل شدن، از راه رفتن امتناع می‌کنند. اضطراب جدایی طبیعی است اما اگر از سن راه رفتن شروع شود، ممکن است غیر طبیعی باشد.
۲) دلبستگی ناایمن
کودکانی که از نظر دلبستگی، دچار اختلال هستند، ممکن است نتوانند از مادر یا پرستار کودک در منزل خود جدا شوند. چگونگی شکل گیری دلبستگی کودکان زیر دو سال بر خواست آنها برای راه رفتن تاثیر به سزایی دارد.
۳) تجربه‌های منفی
ممکن است کودک، یک بار در راه رفتن، دچار وحشت یا آسیبی جدی شده باشد. پس از آن کودک برای دفع این ترس، راه رفتن را سرکوب کرده و طوری رفتار می‌کند که انگار هیچ وقت نمی‌توانسته راه برود.
۴) عدم حمایت والدین
کودک برای راه رفتن به والدین احتیاج دارد. در طول یادگیری مهارت قدم برداشتن، این والدین هستند که باید با همراهی کودک او را در راه رفتن یاری کنند. اما اگر در این مورد کوتاهی انجام شود، نوعی ترس از راه رفتن در کودک ایجاد می‌شود.
۵) ترس‌های والدین
گاهی والدین، با مراقبت‌ها و حساسیت‌های بیش از اندازه، باعث شکل گیری ترس از راه رفتن در کودک می‌شوند. به نوعی ترسیدن والدین به کودک منتقل می‌شود. کودک باید تجربه کند، زمین بخورد تا نترسد. حمایت روانی والدین در این زمینه بسیار تاثیر گذار است.
۶) ترس از بغلی شدن
گاهی والدین بخاطر ترس از بغلی شدن یا لوس شدن کودک، او را به حال خود رها می‌کنند. همین مسئله، کودک را از راه رفتن زده می‌کند. کودک، در سن ۱ سالگی و در هر سن دیگری، شدیدا به محبت و نوازش والدین نیاز دارد. حتما زمان‌هایی که کودک درخواست کرد (نه پس از زمین خوردن یا همیشه)، او را در آغوش گرفته، بوسیده و نوازش کنید. این مسئله باعث می‌شود تا کودک همیشه حضور شما را حس کند و راه رفتن را نشانه دور شدن از شما نداند.
۷) ذوق زدگی بیش از حد
گاهی والدین، با اصرار بیش از حد، باعث خستگی و بیزاری کودک می‌شوند. او باید روند استاندارد رشد خود را طی کند. یکی دو ماه اختلاف جای نگرانی ندارد. شما برای اینکه ثابت کنید فرزند شما باهوش و بهترین است، او را از بین خواهید برد.
توجه : پافشاری و بی محلی روی تمام مسائلی که بالا ذکر شد، هر دو بی فایده است.
زمانی که خود کودک، آمادگی و آرامش برای راه رفتن، مستقل شدن و ورود به دنیای جدیدی را پیدا کند، این کار را انجام می‌دهد. البته ممکن است مشکلات روانی که باعث تاخیر در راه رفتن کودک شود، پیچیده‌تر از این حرفها باشد. در این زمان شما علاوه بر متخصص اطفال، نیاز به یک مشاوره کودک دارید تا دلیل این تاخیر را پیدا کرده و برای آن راه حلی بیابد.